Avustralyalı bilim insanları, plastik yemeyi seven bir solucan çeşidinin geri dönüşüm alanında çığır açabileceğini söylüyor.
Zophoas morio, daha çok bilinen ismiyle üstün solucanların, plastiğin hammaddesi olan polistirenden oluşan bir rejimle hayatta kalabildiği belirlendi.
Bilim insanları, bu solucan tipinin bağırsağındaki bir enzim sayesinde plastiği sindirebildiğini düşünüyor.
Araştırmayı yürüten isimlerden Dr. Chris Rinke bu bulgunun geridönüşüm alanında çığır açabileceğini söylüyor.
Rinke, “Süper solucanlar küçük birer geridönüşüm tesisi gibiler. Polistireni ağızlarında öğüttükten sonra bağırsaklarındaki bakterilere sunabiliyorlar,” dedi.
Queensland Üniversitesi’nden bilim insanları bu araştırma kapsamında üç farklı tıp solucana üç hafta boyunca farkı bir beslenme rejimi uyguladılar ve polistirenle beslenen çeşidin kilo aldığı gözlendi.
Araştırma takımı, üstün solucanın bağırsağındaki enzimler sayesinde polistiren ve stiren hammaddelerini sindirebildiğini gördü.
Polistiren ve stirene otomobil modülleri, izolasyon gereçleri üzere eserlerde sıkça rastlanıyor.
Seri üretim beklenmiyor
Araştırmanın sonuçlarının birebir vakitte geridönüşüm tesisi olarak faaliyet gösterecek dev solucan tarlalarının oluşturulmasına yol açması şu kademede beklenmiyor.
Bunun yerine solucanların bağırsağında bulunan enzimin tespit edilmesi ve geridönüşüm gayesiyle seri üretimine geçilmesi umuluyor.
Microbial Genomics mecmuasında yayımlanan çalışmaya nazaran, böylece plastik evvel mekanik olarak modüllerine ayrıldıktan sonra enzime bulanarak yok edilebilir.
Dr. Rinke “Bu tepkiden oluşacak unsurlar bu sayede biyoplastik üretecek diğer mikroplar tarafından kullanılabilir,” diyor.
Geçmişte yapılan birtakım araştırmalar muhakkak tip solucanların polistiren tüketebildiğini ortaya koymuştu.
Ancak Avustralya Ulusal Üniversitesi’nden Profesör Colin Jackson’a nazaran, son çalışma oburlarının bir adım ötesine gidiyor.
Jackson, “Bu araştırma harika solucanların bağırsaklarında bulunan enzimin moleküler seviyede nasıl plastiği erittiğini anlamamızı sağlıyor,” diyor.
Bakteri ve mantarın da plastiklerin çözülmesinde kullanılabileceği istikametinde çalışmalar mevcut.
Ancak birçok kişi bu çeşit tekniklerin ticari açıdan verimli olmasına kuşkuyla yaklaşıyor.
Profesör Jackson “Bu üzere araştırmaların boyutu ve pratiğe uyarlanması her vakit çetrefilli olur. Zira plastik sorunu inanılmaz boyutlarda ve ekonomik açıdan bakıldığında da plastiği üretmek çok ucuz,” diyor.