Resmi Gazete’nin bugünkü sayısında yer alan karara nazaran, 2007’de K.G. ile M.G’nin bebekleri, sol kolu dirsekten aşağısı olmadan (anomali) dünyaya geldi.
Hamilelik periyodunda denetimleri yapan tabiplerin bu durumu kendilerine bildirmediklerini, bebeğin fizikî olarak tam olduğu bilgisini verdiklerini belirten çift, hekimlerin meslek ve sanatlarının icrasında ihmal gösterdikleri gerekçesiyle maddi ve manevi ziyanlarının tazmini için dava açtı.
Mahkeme, 2016’da davanın reddine karar verdi. Kararın münasebetinde, anomalinin doktorların aksiyonları sonucunda ortaya çıkmadığı, anne ile babanın bilgilendirilmemesinde doktorların kusurunun bulunduğu tabir edildi. Öte yandan, anomalinin tespiti halinde kürtaj yoluyla tahliyesinin mümkün olmadığı belirtilen kararda, tedavi imkanının da bulunmadığına yer verildi.
Temyiz müracaatının da reddi üzerine K.G. ile M.G, hak ihlali teziyle AYM’ye kişisel müracaatta bulundu.
Yüksek Mahkeme, Anayasa’nın 17. unsurunda garanti altına alınan “maddi ve manevi varlığın korunması ve geliştirilmesi hakkı”nın ihlal edildiğine hükmetti.
KARARIN GEREKÇESİNDEN
AYM’nin kararında, Anayasa’nın 17. hususunda “herkesin maddi ve manevi varlığını müdafaa ve geliştirme hakkına sahip olduğunun” anayasal teminat altına alındığı, bu kapsamda kişinin maddi ve manevi varlığının bütünlüğünün “kamusal yetkilerle donatılmış kişiler” ile “özel bireylerin müdahalelerine karşı teminat altına alındığı” vurgulandı.
Yargılama evresinde farklı tarihlerde isimli tıp raporları alındığı aktarılan kararda, anomalinin hekimler tarafından tespit edilmediği, yargısal süreçte bunun bir kusur olarak belirlendiği lakin mahkemece doktorların kusurlarıyla ilgili bir kıymetlendirme yapılmadığı bildirildi.
Anomalinin tespiti halinde bebeğin kürtaj yoluyla tahliyesinin yahut tedavisinin mümkün olmadığının isimli tıp raporlarıyla ortaya konulduğu lakin bu durumu müracaatçıların doğumdan sonra öğrendiği anımsatılan kararda, bunun tazminat hukuku açısından kıymetlendirilmesi gerektiği vurgulandı.
Başvurucuların, anomali nedeniyle “derin bir acı ve elem yaşadıkları” tarafında dava açtıklarına işaret edilen kararda, şu sözlere yer verildi:
“Yerel mahkeme, anomalinin gebelik sürecinde tespit edilmemesinin bir kusur olduğu sonucuna varmışken bu konusunun müracaatçılar üzerinde doğurduğu etkiyi ve bunun ne halde tazmin edileceğini ortaya koymamış ve manevi tazminat taleplerinin reddine karar vermiştir. Bu bağlamda yargısal makamların ilgili ve kâfi münasebetleri ortaya koymamaları nedeniyle müracaatçıların maddi ve manevi varlığını muhafaza ve geliştirme hakkı bakımından kamu makamlarının olumlu yükümlülüklerini yerine getirmediği sonucuna ulaşılmıştır. Açıklanan münasebetlerle Anayasa’nın 17. unsurunda garanti altına alınan maddi ve manevi varlığın korunması ve geliştirilmesi hakkının ihlal edildiğine karar verilmesi gerekir.”